Xingping vice

We zijn in een klein provinciestadje met de welluidende naam Xingping. Wat doen we daar? Niets bijzonders, we bewonderen het mooiste landschap van de wereld, that’s all. Nou goed, zoiets kan je natuurlijk niet zomaar roepen, dus enige uitleg is op z’n plaats. Xingping ligt aan de Li rivier die omzoomd is door de meest bizar gevormde karstbergen. Net als bijvoorbeeld bij de Grand Canyon krijgt je het gevoel dat het niet door de natuur gemaakt kan zijn. Daarvoor is het te ongewoon. Bovendien is het, als gezegd, ongelofelijk mooi. De bergen zijn van dichtbij groen en van veraf zie je alleen nog een heel donker silhouet. Maar ergens daartussen in worden ze van een soort licht mistig blauw. 

Je kunt Xingping op verschillende manieren bekijken. Je kunt langs de rivier wandelen, je kunt naar een 400 meter boven het stadje liggend uitkijkpunt klimmen en je kunt met een bambooraft een boottochtje maken. We hebben de wandeling gemaakt en zijn ondanks de vochtige hitte naar boven geklauterd en nu is het tijd voor ons boottochtje. Het is half 6, aan het einde van de middag, en we kunnen mooi van het laatste daglicht profiteren. 

We lopen naar de oever van de rivier. Er liggen zo’n vijftien bootjes en in sommige zit een schipper, maar tot onze verbazing gunt geen van hen ons een blik waardig. Dit zijn we niet gewend in het op geld beluste China. Na een tijdje vinden we eindelijk een vrouw die zegt dat haar man ons wil meenemen. De prijs die ze noemt is wel hoog en we moeten ook nog even geduld hebben. Het kan pas over een uur. We besluiten te wachten in ons hotel, dat op maar vijftig meter afstand ligt. Daar praten we met de eigenares die zegt dat ze het voor ons een stuk goedkoper kan regelen via een familielid. “Maar,” zegt ze, “ik snap wel dat mensen een hoge prijs vragen, want ze nemen een risico.” De bezitters van de bootjes werken overdag voor de overheid en vervoeren passagiers. Het is verleidelijk ’s avonds door te werken en nog wat eigen geld te verdienen, maar het is verboden. En er wordt gecontroleerd door de politie. We vragen wat er gebeurt als ze iemand pakken.

“Dan vernietigen ze de boot.”

“Oh. Met de passagiers er nog op?”

“Nee, dat meestal niet.”

Dat is geruststellend. Tien minuten later zitten we op een bootje en bewonderen opnieuw de schitterende omgeving. Het valt ons wel op dat de schipper erg langzaam vaart. We hebben geen haast, maar toch. Kan hij niet harder? Na enige tijd leggen we aan bij een beroemd uitzichtpunt. Het is inderdaad mooi, maar niet mooier dan wat we al gezien hebben, en het lijkt erop dat de schipper vooral de behoefte had een sigaretje te roken. Het begint te schemeren en na tien minuten varen we weer terug.

Terwijl we rustig voortkabbelen gaat de telefoon. De schipper neemt op, luistert even, schreeuwt geagiteerd terug naar zijn beller, en trekt woest op. Ah, de boot kan wel degelijk een stuk harder. We maken een scherpe draai en varen recht naar de kust terwijl we in de verte twee witte bootjes zien naderen, beide getooid met de vlag van China. Politie! Terwijl we lomp de oever op schuiven schreeuwt de schipper “go go go!”. We springen van boord en rennen een paar meter verder de drie meter hoge wal op om in de bosschages te verdwijnen. De schipper zelf loopt een aantal meters langs de oever en schiet dan ook de begroeiing in. We worstelen ons door een stekelige mêlee en terwijl we achterom kijken zien we de witte bootjes naar onze boot varen. We maken nog snel een wazige foto terwijl de schipper, die we niet meer zien, nog een keer “go go go!” roept. We lijken ingesloten te zijn, maar we weten ons toch door een doornige haag te wurmen, waarbij Ap zijn kuit en Madelijn haar pols openhaalt, waarna we groentetuinen bereiken. Op honderdvijftig meter afstand zien we een paar huizen, daar moet de weg lopen. Achter ons horen we de politie schreeuwen. We lopen tussen de gewassen door, Ap struikelt nog een keer in een greppel die hij niet ziet vanwege het hoge gras, en via het erf van een boerenfamilie die ons verbaasd aankijkt bereiken we de doorgaande weg. Pfff. Gered.

Madelijn en Ap