Kali en de twintig geitjes

Toen Ap in 1991 voor het eerst ging backpacken was Calcutta het summum voor de onafhankelijke reiziger. Een verblijf in Calcutta, zo zei men, was alleen weggelegd voor echte harde bikkels, en wie Calcutta met al haar armoede, ellende en viezigheid overleefde, kon alles aan.

We zijn meer dan twintig jaar verder, Calcutta heet inmiddels Kolkata, en we hebben het overleefd. We vonden het zelfs een leuke stad. Natuurlijk, er heerst nog steeds heel veel armoede, het is er nog steeds vies, en de eerste keer dat je een door een rennend mannetje voortgetrokken riksja ziet kijk je wel even op. Maar alle afbrokkelende Engelse gebouwen geven de stad iets gezellig Europees, de vele boekwinkels (in Kolkata hebben we meer boekwinkels gezien dat in Bhutan en Bangladesh bij elkaar) iets gedistingeerds, en de stad straalt veel meer menselijke warmte uit dan bijvoorbeeld Delhi of Dhaka. Bovendien, als je net uit Dhaka komt lijkt het verkeer in Kolkata heel bedaard en netjes. Je kan zelfs gewoon een straat oversteken.

Lugubere kanten heeft het wel. Kolkata is genoemd naar de Godin Kali. Kali is de meest huiveringwekkende verschijningsvorm van Parvati - de vrouw van Shiva. Kali doet afschuwelijke dingen, en om haar gunstig te stemmen moeten er dagelijks geiten aan haar geofferd worden in Kalighat - de Kali tempel. We zijn er uiteraard geweest, en hebben van dichtbij gezien hoe met een ontzagwekkende haal van een heel scherp mes kop en romp van een geit gescheiden werden. "Hoeveel geitjes worden er per dag geofferd?" vroegen we aan een Indiër die ook stond te kijken. "Zo'n twintig tot dertig" antwoordde hij, net op het moment dat een man met het bloedende en stuiptrekkende geitenlichaam in zijn linkerhand en de kop in zijn rechterhand ons passeerde, daarbij gevolgd door hongerige honden en luidruchtige kraaien.

Goed, we hebben het dus overleefd, maar eerlijk is eerlijk, heel makkelijk ging het niet. We hadden allebei, bij wijze van souvenir, een infectie meegenomen uit Bangladesh. Snel na aankomst werd Ap ziek en kort nadat Dr. Chatterjee medicijnen had voorgeschreven en de diarree onder controle was ging Madelijn voor de bijl. Gelukkig hielpen de vier verschillende pillen van Dr. Mukherjee ook en Madelijn voelt zich ook weer goed. De timing was wel gunstig, we hadden al besloten in het sjiekste hotel van de stad te gaan slapen (een voordeel van reizen in het laagseizoen, het was niet eens duur). We hebben tot nu toe best veel van het WK gezien.

Nu zijn we op weg naar Bodhgaya, het bedevaartsoord waar Boeddha de verlichting bereikte. Daar schijn je niet eens ziek te kunnen worden.

Madelijn en Ap