De verslavende mengelmoes die Nepal heet

We zijn alweer een paar dagen in Nepal, een land waar we allebei nog niet eerder waren geweest (en waar Madelijn overigens haar 50e landenverjaardag viert!). Onze eerste kennismaking met het land vond plaats in de schitterende oude stad Bhaktapur. Een schot in de roos, want zo’n sfeervolle en gezellige stad hadden we nog zelden gezien. De eeuwenoude tempels en paleizen van hout en steen in 50 tinten terracotta stralen een enorme warmte uit.

Ons guesthouse lag aan Taumadhi Tol, het meest levendige van de drie grote pleinen van de stad. Vooral ‘s avonds was het er heerlijk toeven en hing er een typische zomeravondsfeer. Spelende kinderen, groepjes jongens die naar groepjes meisjes keken, groepjes meisjes die naar groepjes jongens keken, flirtende paartjes, ouderen die met elkaar de dag doornamen, verkopers van souvenirs, water, groenten, bananen, suikerspinnen... Bij de belangrijkste tempel werden boterkaarsjes aangestoken en zongen gelovigen uit volle borst mantra’s, zichzelf begeleidend met bellen en trommels. Het was heerlijk om, gezeten op een traptrede van een tempel, het schouwspel op het plein te observeren terwijl de ondergaande zon de roodbruine gebouwen een nog warmere gloed gaf.

Inmiddels zitten we in de hoofdstad Kathmandu, en ook hier voelen we ons helemaal thuis. Het is een grote, levendige stad, er is veel te zien en te doen, en het is er net wat minder smerig dan in India. We kunnen wel zeggen dat Nepal ons hart heeft gestolen, niet alleen vanwege de prachtige bouwstijl maar ook vanwege de mensen, die uitgesproken vriendelijk en zachtaardig zijn. En het is ook niet erg om het laagland te hebben verruild voor de heuvels in de aanloop naar de Himalaya. 28 graden voelt prettiger aan dan 40.

Als we dan toch één ding zouden moeten aanmerken op Nepal, is dat we het land niet goed kunnen plaatsen. Op bijna alle gebieden is het een eclectische mix van verschillende culturen, gebruiken en stijlen, zoals de religie (Hindoeïstische en Boeddhistische tradities lopen volledig door elkaar), de kleding (de meeste vrouwen kleden zich in lange ruimvallende gewaden, maar we zien ook veel spijkerbroeken en weinig sobere, strakke en zeer korte minirokjes) en het eten (pizza en biefstuk zijn hier goedkoper dan lokale rijstgerechten). Soms horen we onszelf denken: Kan het échte Nepal nu opstaan?

Eén ding is zeker: Nepal is verslavend en we gaan er ons de komende weken verder in onderdompelen.

Ap en Madelijn

Ps. We hopen dat iedereen de wedstrijd van gisteravond zonder hartverzakking is doorgekomen!